אחרי ארוחת הצהריים הילדים בגן עייפים. כל ילד הולך למגירה שלו, לוקח משם את הדובי שלו והולך למזרן לישון. אבל כשניגשה ראיה למגירה שלה כדי לקחת את הבובה שלה, המגירה היתה ריקה…כשפתחה תליה, הילדה הכי קטנה בגן, את המגירה שלה היא מצאה בה את בובה תותי, מוזר מאוד!
במרכז בובה תותי של הסופר האהוב דויד גרוסמן נושאים כעוול, צדק, פיוס, חמלה ושותפות, אותם צייר ברגישות יוצאת דופן המאייר גלעד סליקטר.
התרגום לערבית של מנאל סאעבנה נעשה ברגישות ונאמנות למקור תוך יצירת ניגון מיוחד המותאם לשפה הערבית.
דבר המתרגם
مَنالْ صَعابَنِة
في صَفِّ رايَة وَتالِيَة، يَضَعُ كُلُّ طِفْلٍ أَغْراضَهُ داخِلَ جارورِهِ، وَعِنْدَ وَقْتِ النَّوْمِ، يَأخُذُ مِنْ الجارورِ دُمْيَتَهُ لِتَنامَ جَنْبَهُ. وَلكِن اليَوْم، عِندَما فَتَحَتْ تالِيَة جارورَها، وَجَدَتْ بِداخِلِهِ دُمْيَةَ رايَة! كَيْفَ حَصَلَ هذا؟ وَكَيْفَ سيُحَلُّ الإشْكالُ؟
بَيْنَ أيْديكُمْ قِصَّةٌ مَليئَةٌ بِالمَشاعِرِ تُبْقي الطِّفْلَ بِحالَةٍ مِنَ التَّرَقُبِ لِمَعْرِفَةِ ما سَيَحْصُلُ في كُلِّ مَرْحَلَةٍ، هِيَ قِصَّةٌ عَنْ الحَياةِ ِمنْ جوانِبَ مُتَعَدِّدَةً، عَنِ الظُلْمِ، المُصالَحَةِ، الكَرَمِ، الصَّفْحِ، الحُبِّ وَالكَثيرِ مِنَ المَشاعِرِ الأُخْرى، كَتَبَها ديفيد جْروسْمان، وَرَسَمَها جِلْعاد سِلِّكْتور، وَنَقَلْتُها لَكُمْ إلى اللُّغَةِ العَرَبِيَّةِ بِقَليلٍ مِنَ التَّصَرُّفِ.
